Als kind had
eens water in mijn oor, toen ik naar het zwembad
was geweest. Ik wist niet wat er aan de hand was en vroeg mijn toen
alwetende moeder om advies: "Moet je horen. Er ruist iets als ik
voorover buig." En ik boog voorover om het te laten horen. Mijn
moeder zei: "Jogchem, je hebt water
in je oor. Dat kan alleen jij horen." Ze liet zien hoe ik moest
bewegen om het water uit m'n oor te schudden. Ik deed haar na en het
ruisen hield op. De wereld klonk al die tijd alleen anders
in mijn oren.
Ik vraag me af of ik toen voor het eerst begreep dat ieder
in z'n eigen
werkelijkheid
leeft.