Als kind had eens water in mijn oor, toen ik naar het zwembad was geweest. Ik wist niet wat er aan de hand was en vroeg mijn toen alwetende moeder om advies: "Moet je horen. Er ruist iets als ik voorover buig." En ik boog voorover om het te laten horen. Mijn moeder zei: "Jogchem, je hebt water in je oor. Dat kan alleen jij horen." Ze liet zien hoe ik moest bewegen om het water uit m'n oor te schudden. Ik deed haar na en het ruisen hield op. De wereld klonk al die tijd alleen anders in mijn oren. Ik vraag me af of ik toen voor het eerst begreep dat ieder in z'n eigen werkelijkheid leeft.

We hebben allemaal onze eigen werkelijkheid. Maakt dat onze onderlinge verstandhoudingen zo problematisch? Elk zijn eigen belevingswereld, zijn perceptie, zijn context.Was ik net vergeten wat regen was krijg ik het op mijn kop  Oorwormen zijn eigenlijk geen wormen, maar insecten met bijtende monddelen. Daarmee kunnen ze je een venijnig prikje geven. Bij bedreiging neemt de oorworm typische dreighouding aan door de vergrote en verhoornde achterlijfsaanhangsels net als een schorpioen over het lichaam te krommen zodat de punten naar voren wijzen.wATER IN Je oor Ick snap nog niet wat je moet doen met water in je oor....:SHéhé, een goei douchke heeft deugd gedaan- Dan zal ik aan Jochem vragen of hij het me kan uit leggen, want ik snap het niet...