Het is eruit! heb een gedicht geschreven.

Het gaat over een eenvoudige man die door een lang verdrongen oerdrift argeloos wordt losgerukt uit zijn gedachteloze alledaagse beslommeringen en een noodzakelijk pijnlijk -maar ook verhelderend en mogelijk zelfs bevrijdend- inzicht krijgt in zijn netelige positie:

Zie de vogel, ver boven je.
En wees de vogel die op je neerkijkt.
Op die man daar beneden.
Die man op wie je neerkijkt.

snap je?

 
Nobodyhere in the dark but me Ik zie het als een taal die mij leert mijn waarheid te verdragen. Koffie Koffie Koffie Koffie Koffie Koffie Zwijg stil iedereen Koffie De grote koffiepot van charlot was degene die de sleur van de buurt verloste van toestanden al van s'morgens vroeg stond de geurige koffie klaar het was een idee van charlot met een lekkere tas koffie kon ieder de dag weer aan ieder hield van haar de buren waren content ze werden dagelijks door charlot verwend (Annie Van Hees) Gedichteninspiratie Begin gewoon met de eerste drie woorden die je in de trein opvangtOde aan de liefde