"Haagwinde, ofwel lievevrouweglazeke, is de perfecte plant voor mijn nieuwe trent: planten die in je haar doorgroeien. Dit hardnekkige onkruid overleeft alles en maakt bovendien prachtige witte bloemen, pispotjes genaamd. Mijn eerste doelgroep, de trendsetters, zijn mensen met dreads. Dreadlocks vormen een uitstekende voedingsbodem en bieden voldoende grip voor de wortels.
In de tweede fase bied naast bloemetjes ook cherry tomaatjes en aubergines. U raadt al waar het naartoe gaat: de zelfvoorzienende mens. Je eet van eigen hoofd, wandelt in de zon en blijft droog onder eigen bladerdak.
De laatste fase van mijn plan is het eindstadium van de mens. Na overlijden word je begraven tot aan je kruin. Je planten groeien uit tot bomen. Een begraafplaats wordt een haarbos.
Vandaar dat ik vanavond naar deze inspraakavond kwam. Mijn visie lijkt me een perfecte aanvulling op het bestemmingsplan voor de bosrand."
De commissie zweeg, net als het publiek. Na enige tijd nam de voorzitter het woord:
"Dank u voor uw bijdrage, meneer Niemandsverdriet. Ik zie dat er geen vragen zijn. Uw voorstel is opgenomen in de notulen."
Ik ben dus opgenomen in de notulen! Kritiekloos! Dat lijkt me ambtenarentaal voor: we mogen het niet zeggen, maar uw idee is duidelijk het beste. Laat ik maar vast wat dreads maken en Haagwinde erin steken, voor de presentatieavond.