Het instituut voor vertraagde tijdsbeleving heeft een grote wachtkamer, vol mensen voor wie het leven te snel gaat. We kijken allemaal op zodra de deur van de praktijkkamer open gaat en de jonge zuster verschijnt. Geen van ons gunt ze een blik waardig. Weg is ze. We kijken weer voor ons uit, teleurgesteld maar toch voldaan, want we weten dat geen van ons ooit aan de beurt is. Juist daarom komen we naar dit instituut, waar een uur een eeuwigheid duurt en de dood mijlen ver weg is. De rest van ons leven is oneindig. Wij, de onsterfelijken, wisselen vriendelijke glimlachjes uit en pakken weer eens een ander tijdschrift.

kloksprong

Loesje & Jogchem hebben een compromis gesloten met Vadertje TijdTIJD IS KOSTBAAR JAAROVERZICHT In de beginne..., was er niksnie. Gewoon helemaal niksnie! Je kon er ook geen ademhalen, niksnie zien, het was een barre, benauwde, donkere tijd. En uit dat niksnie ontstond een brein en dat brein kreeg de naam van Jochgem, omdat twee keer ch niet mocht van het groene boekje en twee keer g niet van het witte boekje, dat toen nog niet bestond, maar meer in een Einsteiniaanse kromme verborgen zat. rat-race WOW Dat is lang geleden dat ik hier was. Maar fijn dat jullie er allemaal nog steeds zijn.