Het begon met een donderslag die een paar seconden na de flits kwam. Een bekend, verklaarbaar verschijnsel. Op de televisie zag de mond van een journalist al bewegen voor zijn stem te horen was. Technische storing of zo. Maar de volgende dag merkte ik dat de lippen van het kassameisje een fractie van een seconde achterliepen op haar stemgeluid. Ze zag waarschijnlijk dat ik haar door had en keek me verschrikt aan. Toch besloot ik het mee te spelen. Dankjewel en tot ziens, zei ik als altijd. Ze pikte haar rol snel weer op, maar ik wist beter. Wat ik precies op het spoor ben, is me nog niet duidelijk. Zeker is
dat mijn wereld minder samenhangend
is dan ik tot nog toe aannam. Het is zaak om alert te blijven, aanwijzingen
te verzamelen en verbanden te leggen. Dit is nog maar het begin. Zal
ik gaan slapen? Ik zal doen alsof. |