De crackers heb al eerder afgerekend. - Prima. Maar toen liep ik naar buiten en ik dacht: "aardappels!" - Ok. Alleen aardappels. Ik dacht: verrek ik ben de aardappels vergeten, maar nu ben ik al klaar en eigenlijk wil ik terug voor aardappels maar ik zit met die crackers en die worst en straks lijkt het of ik ze heb gejat want ik heb het bonnetje weggegooid, maar toen dacht ik: ik ga gewoon terug voor aardappels en dan reken ik af bij dezelfde kassa, want ze herkent me nog wel, maar dat was dus je collega die nu aan het lunchen is, dat meisje dat normaal altijd op vrijdag werkt, volgens mij heette ze Selena of Saleema. Weet je wie ik bedoel? - Ja. 1 euro 80. Vroeger had ze een moedervlek in haar nek en ze had iets met die vakkenvuller die hier niet meer werkt, waarschijnlijk omdat ie soms sigaretten in zijn zak stopte, maar Selena zag dat niet. Of Saleema heette ze. Zoiets. - Meneer, het zal wel. En Murat moest nog kijken hoe duur de worst was want het stond niet in het systeem. Vraag maar aan Murat... Of Marik... Die lange jongen die vroeger wat met Selena had. - Met Samira? Samira! Dat was het. Een hele tijd geleden hoor. Mijn statiegeld-fles kwam steeds terug uit dat apparaat en toen stonden ze daar achter... eh... - Wat? Maar dat was làng voordat jij iets met hem had. Echt. Ik heb het maar een paar keer gezien. - Een paar keer? En dat is alweer een maand of vier geleden. Wat zeg ik? Zes! Zelfs nog voordat hij iets met Tamara had. - Tamara? Met zwart haar? Of bruin? Zwart. Die van het brood. Toen de oven kapot was... Toen eh... - Tééring... Echt. Ik lieg niet. - Nee, ik geloof het. Tééring. Ik wist het wel. Gelukkig. 1 euro 80, alleen voor de aardappels. Dat heb ik gepast. Alstublieft! Prettig weekeind! |