daar ben je dan,
ik had je nog niet verwacht.
tuurlijk, ik hoorde het onweer vanmiddag,
maar ik leidde jouw komst er niet uit.
laat me even geloven,
dat je er bent, speciaal voor mij.
laat me even in een roes lopen
en niet denken aan wat voor ergs
er nog staat te gebeuren,
laat me alleen even genieten
van jou.
van de vallende bladeren
die plotseling op straat liggen,
van de vroege duisternis
tot de bijna volle maan,
die er licht in brengt
laat me even niet denken
aan half november
alles wijst daarheen
laat me even in de waan
jij bent een schrijver waardig;
jij opent mijn geest voor woorden,
jij laat mijn diepste leed
toch een beetje mooier lijken
maar je weinige licht
laat ruimte voor verdriet.
depressiviteit komt met meer gemak,
maar dat is jouw schuld niet.
je hebt het allemaal gezien, toen.
het was in jouw tijd,
onder jouw kunstwerk
werd het geboren
je typische beelden
zullen me vaak doen terugdenken
aan vervlogen tijden,
toen alles goed was.
ik ben eenzaam nu, lieve herfst.
bij de wisseling der seizoenen
hebben ze je het vast verteld,
dat mijn liefste samen met de zon is verdwenen.
gelukkig ben je er weer, mijn oude vriend,
dat doet me goed.
ik draag echter angst voor wat gaat komen;
en toen ik jouw gezicht zag wist ik het:
de herfst is begonnen,
nu gaat het allemaal gebeuren.
|
|
